Μεγάλο ποσοστό ανθρώπων έχουν βιώσει τουλάχιστον μία φορά στη ζωή τους ένα επεισόδιο κρίσης πανικού και σίγουρα δεν γνώριζαν την αιτία εμφάνισης του. Οι ερωτήσεις που έκαναν και κάνουν ακόμη τα άτομα όταν τους συμβαίνει μία κρίση πανικού είναι συνήθως οι εξής: 

• « Τί προκάλεσε την κρίση πανικού; » με αυτή την ερώτηση προσπαθεί να κατανοήσει κάποιος το πως ξεκίνησε το επεισόδιο.
   
• « Γιατί σε μένα;»  αυτή η ερώτηση συνήθως εκφράζεται με θυμό και δε βοηθάει στην επίλυση του ζητήματος. Ακόμα και να βρουν την απάντηση σε αυτή την ερώτηση, αυτό δε θα τους βοηθήσει να εξαλείψουν τα αρνητικά συμπτώματα του επεισοδίου. 

Οι σωστές ερωτήσεις που πρέπει να κάνει ένα άτομο κατά τη διάρκεια ενός επεισοδίου είναι:

• « Τί συμβαίνει τώρα σε μένα;»
• « Πως θα αντιδράσω σε αυτό;»

Οι παραπάνω ερωτήσεις μπορούν να αποβούν πιο βοηθητικές σε σχέση με το «Γιατί» και συμβάλλουν ώστε τα άτομα να ανταποκριθούν γρηγορότερα και αποτελεσματικότερα στα συμπτώματα που εμφανίζονται.

Αιτίες κρίσης πανικού

• Γενετική προδιάθεση

Κατά πάσα πιθανότητα έχει σημειωθεί κάποια κρίση πανικού σε μέλος του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος στο παρελθόν. Μερικά άτομα γεννιούνται με αυτή τη προδιάθεση και εάν εμφανιστούν πολλά αγχωτικά και τραυματικά γεγονότα στη ζωή του, τότε θα προκληθεί κατά πάσα πιθανότητα επεισόδιο κρίσης πανικού. 

• Αγχώδης συμπεριφορά κατά τη παιδική ηλικία

Όσοι έχουν βιώσει κρίση πανικού μπορεί, ως παιδιά, να μεγάλωσαν σε ένα περιβάλλον που, για πολλούς και ποικίλους λόγους, δεν προσαρμοζόντουσαν με ηρεμία και ασφάλεια όταν παρουσιάζονταν προβλήματα και δύσκολα μπορούσαν να απολαύσουν τη ζωή. Ίσως κάποιο γεγονός, όπως θάνατος αγαπημένου προσώπου, σοβαρή ασθένεια, αλκοολισμός ή χωρισμός να συνέβησαν κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και να μη διαχειρίστηκαν με το σωστό τρόπο. Μπορεί και οι γονείς να ήταν αρκετά αγχώδεις ή υπερπροστατευτικοί ως απάντηση στο δικό τους άγχος για την ανατροφή του παιδιού. Υπάρχει η πιθανότητα το παιδί να έμαθε να φροντίζει υπερβολικά τους άλλους ή να προσπαθούσε να τους ευχαριστήσει με όλους τους τρόπους ή ακόμα και να ένιωθε υπεύθυνος για την ευτυχία των γύρω του.

• Αντίδραση σε επείγουσα συνθήκη στην εφηβεία

Πριν την εμφάνιση ενός επεισοδίου, τα άτομα στη διάρκεια της εφηβείας ή στην έναρξη της ενηλικίωσης βιώνουν περιόδους με υψηλό επίπεδο άγχους και αλλαγών. Αυτές οι περιόδους μπορεί να οφείλονται σε απώλεια εργασίας, σε οικονομική ανέχεια ή σε συγκρούσεις με φίλους ή οικογένεια. Μπορεί να σημείωσαν τόσες αλλαγές στη ζωή τους, οι οποίες δεν ήταν μεν τραυματικές (όπως είναι η αποφοίτηση, η μετακόμιση, η αλλαγή δουλειάς, ο γάμος, η απόκτηση παιδιού, η πώληση του σπιτιού) αλλά προκάλεσαν αθροιστική αγχωτική επίδραση, η οποία εμπόδιζε την ομαλή διαχείριση όλων των αλλαγών μαζί.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι περισσότερες κρίσεις πανικού συμβαίνουν μεταξύ 20 και 30 ετών στη ζωή ενός ατόμου, σε σημείο δηλαδή που έχει αποκτηθεί η ανεξαρτησία και έχει ξεκινήσει η ανάληψη των ευθυνών.

Όλες οι παραπάνω αιτίες έχουν ένα κοινό : βρίσκονταν μακριά από το επίπεδο ελέγχου του ατόμου και εκείνη τη στιγμή που συνέβησαν τα άτομα δε μπορούσαν να τα αποφύγουν ή να τα σταματήσουν. 

Γι΄αυτό το λόγο, όσα άτομα το έχουν βιώσει δεν χρειάζεται να νιώθουν ένοχα, ντροπή ή απολογία για το βίωμα του επεισοδίου αλλά να αρχίζουν να συνειδητοποιούν  την ανάγκη για απομάκρυνση της έντασης και του άγχους από τη καθημερινότητα τους.