Τα υψηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας  και ο χαμηλότερος κίνδυνος κατάθλιψης πηγαίνουν χεράκι – χεράκι.

Στο μυαλό μας, η αερόβια άσκηση είναι αντικαταθλιπτικό. Κάθε μέρα, όταν βάζουμε τα παπούτσια της άσκησης, ένας χείμαρρος νευροδιαβιβαστών που ενισχύουν τη διάθεση (τα κανναβινοειδή και η ντοπαμίνη) και μία ποικιλία ορμονών χαράς και ενέργειας (αδρεναλίνη και ενδορφίνη) ρέουν στο αίμα και στον εγκέφαλο.

Τα άτομα είναι συνήθως ευάλωτα σε καταθλιπτική διαταραχή ήδη από την εφηβεία. Η μέτρια και η έντονη φυσική δραστηριότητα που συνδυάζεται με υψηλής έντασης διαλειμματική προπόνηση μειώνουν τις πιθανότητες για πρόκληση καταθλιπτικού επεισοδίου.

Μία έρευνα που έγινε το 2019 από τους Choi et al., επιβεβαιώνει το παραπάνω συμπέρασμα. Η συγκεκριμένη ερευνητική προσπάθεια δημοσιεύτηκε στο περιοδικό JAMA Psychiatry, στις 23 Ιανουαρίου και είχε τίτλο “Assessment of Bidirectional Relationships Between Physical Activity and Depression Among Adults” (Αξιολόγηση των συσχετίσεων μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και κατάθλιψης στου ενήλικες).

Η ερευνητική ομάδα αναρωτήθηκε το εξής : «Η φυσική δραστηριότητα παίζει καίριο ρόλο στη μείωση του κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης;». Για να το απαντήσουν, οι ερευνητές αναγνώρισαν τις γονιδιακές παραλλαγές από τα αποτελέσματα μίας παγκόσμιας προσπάθειας μεγάλων μελετών συσχετισμού γονιδιώματος και χρησιμοποίησαν αυτό που ονομάζεται μενδελιανή τυχαιοποίηση, η οποία επιτρέπει τη μελέτη των αιτιολογικών επιδράσεων μη – γενετικών παραγόντων.

Μετά από πολλές αναλύσεις, οι ερευνητές αναγνώρισαν ισχυρές αποδείξεις μίας προστατευτικής σχέσης μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και κινδύνου εμφάνισης κατάθλιψης. Αναφέρεται το εξής:

«Υψηλά επίπεδα φυσικής δραστηριότητας (βάσει αντικειμενικών δεδομένων μέτρησης της επιτάχυνσης) συνδέονται με μειωμένες πιθανότητες μείζωνας κατάθλιψης».

Υποστηρίζεται η υπόθεση ότι η καθημερινή και εβδομαδιαία φυσική δραστηριότητα ίσως είναι μία αποτελεσματική στρατηγική προστασίας κατά της κατάθλιψης.

«Κατά μέσο όρο, όσο πιο πολύ φυσική δραστηριότητα κάνει ένα άτομο, τόσο πιο υψηλή η προστασία του κατά της ανάπτυξης της κατάθλιψης. Οποιαδήποτε δραστηριότητα φαίνεται να κάνει καλό, παρά τίποτα. Οι μετρήσεις μας προτείνουν την αντικατάσταση της καθιστικής ζωής με 15 λεπτά έντονης δραστηριότητας όπως το τρέξιμο, ή 60 λεπτά μέτριας έντασης δραστηριότητα. Τα παραπάνω διαστήματα είναι αρκετά για την παραγωγή της μέσης αύξησης της μέτρησης επιτάχυνσης που συνδέεται με το χαμηλό κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικού επεισοδίου».

«Κάτι που ξέρουμε με σιγουριά είναι ότι η άσκηση και η διάθεση συνδέονται. Αυτό που δε ξέρουμε με απόλυτα βεβαιότητα είναι εάν η φυσική άσκηση μπορεί στη πραγματικότητα να βελτιώσει το αίσθημα της ευεξίας ή να μειώσει το αίσθημα της θλίψης. Είναι πιθανό να ισχύει, αλλά δεν είναι κάτι σίγουρο. Χρησιμοποιώντας προοδευτικές τεχνικές, η έρευνα μας παρουσιάζει την καινοτόμα ιδέα ότι η φυσική δραστηριότητα έχει σημαντική επίδραση στη μείωση του κινδύνου κατάθλιψης. Η έρευνά μας αναφέρει ότι η άσκηση είναι η πρόληψη της κατάθλιψης. Τα καλά νέα είναι ότι άλλες έρευνες αναφέρουν ότι εάν ήδη νιώθει κάποιος σε θλίψη, η φυσική δραστηριότητα βοηθάει εξίσου. Η εύρεση τρόπων άθλησης είναι κάτι που προτείνεται από ειδικούς σχεδόν πάντα σε παρόμοιες περιπτώσεις».

Γενικά,  θα λέγαμε τα παρακάτω:

Ξεκινήστε από κάπου – το κάτι είναι σημαντικότερο από το τίποτα. 
Ξεκινήστε με τα λίγα – μην ταλαιπωρείστε μία ώρα σε τμήμα αερόβιας άσκησης, αλλά κάντε περπάτημα για μερικά λεπτά και καθημερινές διατάσεις. 
Ξεκινήστε το μαζί με άλλους – αυτό σας κρατάει σε εγρήγορση και σας προσφέρει κοινωνικές συνδέσεις. 
Μη περιμένετε μέχρι να νιώθετε ότι κάτι σας αρέσει – πρώτα έρχεται η κίνηση και μετά ακολουθούν τα θετικά συναισθήματα. 
Φυσικά, μην εγκαταλείψετε τη πιθανότητα για επίσκεψη σε γιατρό προκειμένου να συζητήσετε τους εναλλακτικούς τρόπους θεραπείας της κατάθλιψης.

«Τα αντικαταθλιπτικά δεν είναι από μόνα τους αποτελεσματικά και πολλοί ασθενείς υποτιμούν άλλες εναλλακτικές θεραπείες μαζί με τη φαρμακοθεραπεία. Οι ψυχολογικές θεραπείες είναι σχετικά επιδραστικές, αλλα κοστίζουν και ίσως είναι δύσκολη η πρόσβαση σε αυτές. Η μείωση των παραγόντων και των ατόμων που σας προκαλούν θλίψη είναι επίσης σημαντικό, αλλά όχι απόλυτα θεραπευτικό. Η φυσική δραστηριότητα είναι ένα από τα πιο σπουδαία κλειδιά. Σε πολλές έρευνες τα άτομα που αθλούνταν ανέφεραν καλύτερη ψυχική υγεία ενώ σε ερευνητικά πειράματα τα άτομα που εγγράφονταν σε προγράμματα γυμναστικής παρουσίασαν μείωση των καταθλιπτικών συμπτωμάτων συγκριτικά με όσους δεν είχαν γραφτεί πουθενά. Οι ασθενείς που λαμβάνουν φαρμακοθεραπεία και ασκούνται είναι πιθανότερο να θεραπευτούν σε σχέση με όσους δεν ασκούνται καθόλου».